Noorderlicht, Santaclaus en Husky's in Lapland
Blijf op de hoogte en volg Femke
09 December 2015 | Finland, Rovaniemi
Woensdagochtend 2 december, 10 uur: Ik en nog 49 studiegenootjes maken ons klaar voor een 22 uur durende busrit naar het Finse Lapland! Ik zelf dacht tot een paar weken terug nog dat Lapland een land op zich was, maar dit is alles behalve waar :p
Na vele stops, en langzaam aan de omgeving witter zien worden, kwamen we de volgende ochtend om 8 uur aan bij onze accommodatie. Zodra ik de bus uitstapte, zag ik sneeuw, sneeuw, sneeuw, en super lieve pluizige hondjes! Nadat we ons gesetteld hadden in de kleine houten cabins, kon de sneeuwpret beginnen! Eerst zijn we gaan langlaufen, iets wat ik nog nooit gedaan heb. Na een kwartier geprobeerd te hebben om mijn ski's onder te krijgen, is het eindelijk gelukt en konden we beginnen! Voor mijn gevoel ging het redelijk goed, maar aan de snelheid van de mensen voor me te zien, had ik nog een lange weg te gaan. Maar na een dik uur hadden we ons rondje volbracht, en konden we naar de rendier slee! Eigenlijk was dit een soort introductie van de grote rendier rit, die je kon bijboeken daarna als je wilde. Het was leuk om even mee te maken, maar verder was het totaal niet comfortabel, en zijn rendieren eigenlijk niet super interessante beesten.
Aangezien we op de poolcirkel verbleven, begon het om 2 uur al schemerig te worden, en was het om 3 uur donker. Daarom hadden we besloten om voor het avondeten, nog even een powernapje te doen, omdat we in de bus nou ook niet echt geweldig geslapen hadden. Het diner werd verzorgd door de familie die het runde, en het was elke avond opnieuw erg lekker! Ze hebben typisch Laplandse gerechten voor ons gemaakt, dus de 2e avond hadden we bijvoorbeeld als toetje een kaasachtig-iets, met kaneel erop en bessen jam erbij. Een combi die niet erg lekker klinkt, maar wel leuk was om een keer te proeven! Ook hebben we de 3e avond rendier mogen proeven!
Na het eten was het tijd voor de Finse sauna! We wilden net die kant op lopen, toen er ineens iemand naar ons toe kwam, en vroeg of we het Noorderlicht al gezien hadden. Dit was een van de dingen waar we het meest naar uit keken, dus wij renden als een stel kleine kinderen in onze prachtige knalrode snowsuits naar de weg, waar het donker is en waar je het dus beter kan zien. En wauw! Wat vet om dat een keer te zien. Eigenlijk valt zoiets niet te beschrijven, dus dat zal ik ook maar niet proberen. Na een halfuurtje zakte het licht wat af, en zijn we in de sauna gedoken. Liefhebbers konden als ze het te warm hadden, een frisse duik in het meer nemen (waar een speciaal plekje uit het ijs was opengehaald), maar dat heb ik maar overgeslagen.
De volgende dag was het tijd voor de activiteiten! Na veel gedrang en geduw, is het ons gelukt om de husky safari te boeken, en de sneeuwscooter safari. Dus om 10 uur was het tijd om naar de kennel te gaan, die ook op hetzelfde terrein was als onze cabins. Onze slee's stonden al klaar, en een aantal honden stonden al aangelijnd, en ze waren echt allemaal door het dolle heen. Alle honden (70 stuks) in de kennel gingen tekeer, want iedereen wilde een plekje aan de slee bemachtigen. Aangezien we zelf de slee's gingen besturen, kregen we een korte uitleg hoe we moesten remmen (we hadden 1 grote rem, en 1 minder zware rem) , hoe je de bochten in moest gaan en wat we moesten doen als de honden van diegene achter je los waren (als diegene er was afgevallen). Toen was het tijd om te gaan. We moesten met beide voeten op de grote rem, en iedereen verwachte van die grote rem ook dat de honden zouden stoppen of niet te snel zouden gaan als we daar op stonden, nou: Nee! Ze maakten de touwen een voor een los, zodat de slee's 1 voor 1 weg konden. Voordat ze die van mij losmaakte, zei ze: Hold on tight! (Houd stevig vast). En wauw, dat heb ik geweten haha. Die beesten schoten weg, en ik moest mijn best doen niet van de slee te vallen. Die grote rem werkt dan echt niet, helaas haha. Nu hadden wij ook 'geluk' dat we de eerste groep waren, want dan zijn de honden nog het meest enthousiast en actief :p. En ja hoor, na een aantal kilometer valt mijn achter buurvrouw van haar slee, en moest ik proberen haar honden te vangen en tegen te houden, terwijl ik mijn eigen slee ook nog moest besturen, dat geluk heb ik weer haha. Maar het is gelukt, en de honden bleven staan! Daarna konden we weer verder, en hebben we ons rondje afgemaakt. Dit was echt een van de meest vette dingen die ik ooit gedaan heb, die snelheid en het enthousiasme van de honden, en de prachtige winter wonder wereld waar je doorheen rijdt, is echt een ervaring om nooit te vergeten!
Toen om 12 uur was het tijd voor de sneeuwscooters! We kregen uitleg hoe we moesten gassen, en hoe we moesten remmen, en het was tijd om te gaan. In de eerste 5 seconden kon iemand de bocht al niet halen, en stonden we weer stil. Maar sturen op zo'n sneeuwscooter is echt verschrikkelijk, en een hele work-out. Eigenlijk moet je het pad wat voor je is gemaakt door de andere scooters gewoon volgen, maar dat voelt soms zo scheef, en dwars als ik ben probeer ik er tegen in te sturen (wat resulteerde in flinke spierpijn de volgende dag). Maar ook hier weer een prachtige omgeving, en een super leuke ervaring!
Na al deze activiteiten was het voor mij eerst tijd om op te warmen, mijn tenen bevroren bijna voor mijn gevoel. Heel koud was het trouwens niet, max. 's avonds was -11, en overdag was het rond de -8 ongeveer. We hadden geluk met het weer, want de temperaturen kunnen daar rond de -20 of zelfs kouder zijn. Na heerlijk opgewarmd te zijn hebben we nog even gesleed en buiten gespeeld.
Die avond was het tijd voor Sinterklaas! Aangezien er 6 Nederlanders op deze trip meegingen, hadden we van te voren afgesproken dat iedereen een cadeau van 50 kroon kocht, en die meenam naar Lapland. De mensen die meewilden doen mochten meedoen, wat dus resulteerde in de meest multiculturele sinterklaas die ik heb meegemaakt (we hadden Mexicanen, Oostenrijkers, Duitsers en Spanjaarden). Het was een erg leuke (en super spannende) avond, en iedereen heeft was leuks mee naar huis gekregen.
De volgende ochtend was het tijd voor ons bezoek aan de Kerstman, en zijn officiële kantoor vlakbij Rovaniemi. Hier komen de kaarten en brieven aan van kinderen over de hele wereld, die hun lijstje aan de kerstman willen sturen. Om 11 uur hadden we onze afspraak met de Kerstman, en mochten we met hem op de foto. Marjolein en ik stonden als 2 zenuwachtige kindjes in de rij te wachten, en toen het eindelijk zo ver was, hebben we de plekken aan zijn zijde veroverd! Na deze bijzondere ontmoeting hebben we nog wat rondgewandeld in Santa Claus Village, en zijn we naar Snowman World gegaan, waar een ijs-bar en een ijs-hotel in aanbouw zijn momenteel. Normaal is het rond deze tijd al af, maar door de warme maanden die ze hebben gehad, zijn ze nu pas begonnen. Rond 3 uur hadden we een transfer naar de stad Rovaniemi, waar we nog 2 uurtjes mochten rondlopen, boodschappen doen en shoppen, en om 5 uur gingen we weer terug naar onze accommodatie.
Onze laatste avond was aangebroken, en onze hoop op een 2e keer Noorderlicht was eigenlijk al vervlogen. De vorige avond was het bewolkt, en deze hele avond leek het ook niet op te klaren. Na een relaxt avondje met Skip-Bo en wijn, zijn we dus heerlijk gaan slapen. Tot opeens, om half 2, iemand op onze deur begon te bonken en schreeuwde: NORTHERN LIGHT, COME OUTSIDE NOW! Ik schrok me helemaal wezenloos, want hoorde eerst alleen het harde gebonk, en zag een zwarte schim in de deuropening staan. Maar na een paar seconden realiseerde ik me dat ik eruit moest en me aan moest kleden om naar buiten te gaan. Dus wij sprinten weer als een stel kleine kinderen naar de weg, en ja hoor: daar was hij weer! En nu nog mooier dan de eerste avond. Het was overal om ons heen, boven ons, en het bewoog alle kanten op. Zo'n moment is prachtig, en je realiseert weer eens hoe nietig je bent in deze grote, mooie wereld.
Al met al was dit een prachtige afsluiting van ons avontuur in Lapland. De volgende morgen moesten we afscheid nemen van alle lieve hondjes en huskys, en hadden we weer een lange busreis voor de boeg. De reis verliep gelukkig voorspoedig, en om 8 uur 's ochtends kwamen we alweer aan in Jönköping, mijn thuis voor nog 2 weken, en dan wordt het (helaas) echt weer tijd om naar Nederlandse bodem te komen.
Oant sjen!
Na vele stops, en langzaam aan de omgeving witter zien worden, kwamen we de volgende ochtend om 8 uur aan bij onze accommodatie. Zodra ik de bus uitstapte, zag ik sneeuw, sneeuw, sneeuw, en super lieve pluizige hondjes! Nadat we ons gesetteld hadden in de kleine houten cabins, kon de sneeuwpret beginnen! Eerst zijn we gaan langlaufen, iets wat ik nog nooit gedaan heb. Na een kwartier geprobeerd te hebben om mijn ski's onder te krijgen, is het eindelijk gelukt en konden we beginnen! Voor mijn gevoel ging het redelijk goed, maar aan de snelheid van de mensen voor me te zien, had ik nog een lange weg te gaan. Maar na een dik uur hadden we ons rondje volbracht, en konden we naar de rendier slee! Eigenlijk was dit een soort introductie van de grote rendier rit, die je kon bijboeken daarna als je wilde. Het was leuk om even mee te maken, maar verder was het totaal niet comfortabel, en zijn rendieren eigenlijk niet super interessante beesten.
Aangezien we op de poolcirkel verbleven, begon het om 2 uur al schemerig te worden, en was het om 3 uur donker. Daarom hadden we besloten om voor het avondeten, nog even een powernapje te doen, omdat we in de bus nou ook niet echt geweldig geslapen hadden. Het diner werd verzorgd door de familie die het runde, en het was elke avond opnieuw erg lekker! Ze hebben typisch Laplandse gerechten voor ons gemaakt, dus de 2e avond hadden we bijvoorbeeld als toetje een kaasachtig-iets, met kaneel erop en bessen jam erbij. Een combi die niet erg lekker klinkt, maar wel leuk was om een keer te proeven! Ook hebben we de 3e avond rendier mogen proeven!
Na het eten was het tijd voor de Finse sauna! We wilden net die kant op lopen, toen er ineens iemand naar ons toe kwam, en vroeg of we het Noorderlicht al gezien hadden. Dit was een van de dingen waar we het meest naar uit keken, dus wij renden als een stel kleine kinderen in onze prachtige knalrode snowsuits naar de weg, waar het donker is en waar je het dus beter kan zien. En wauw! Wat vet om dat een keer te zien. Eigenlijk valt zoiets niet te beschrijven, dus dat zal ik ook maar niet proberen. Na een halfuurtje zakte het licht wat af, en zijn we in de sauna gedoken. Liefhebbers konden als ze het te warm hadden, een frisse duik in het meer nemen (waar een speciaal plekje uit het ijs was opengehaald), maar dat heb ik maar overgeslagen.
De volgende dag was het tijd voor de activiteiten! Na veel gedrang en geduw, is het ons gelukt om de husky safari te boeken, en de sneeuwscooter safari. Dus om 10 uur was het tijd om naar de kennel te gaan, die ook op hetzelfde terrein was als onze cabins. Onze slee's stonden al klaar, en een aantal honden stonden al aangelijnd, en ze waren echt allemaal door het dolle heen. Alle honden (70 stuks) in de kennel gingen tekeer, want iedereen wilde een plekje aan de slee bemachtigen. Aangezien we zelf de slee's gingen besturen, kregen we een korte uitleg hoe we moesten remmen (we hadden 1 grote rem, en 1 minder zware rem) , hoe je de bochten in moest gaan en wat we moesten doen als de honden van diegene achter je los waren (als diegene er was afgevallen). Toen was het tijd om te gaan. We moesten met beide voeten op de grote rem, en iedereen verwachte van die grote rem ook dat de honden zouden stoppen of niet te snel zouden gaan als we daar op stonden, nou: Nee! Ze maakten de touwen een voor een los, zodat de slee's 1 voor 1 weg konden. Voordat ze die van mij losmaakte, zei ze: Hold on tight! (Houd stevig vast). En wauw, dat heb ik geweten haha. Die beesten schoten weg, en ik moest mijn best doen niet van de slee te vallen. Die grote rem werkt dan echt niet, helaas haha. Nu hadden wij ook 'geluk' dat we de eerste groep waren, want dan zijn de honden nog het meest enthousiast en actief :p. En ja hoor, na een aantal kilometer valt mijn achter buurvrouw van haar slee, en moest ik proberen haar honden te vangen en tegen te houden, terwijl ik mijn eigen slee ook nog moest besturen, dat geluk heb ik weer haha. Maar het is gelukt, en de honden bleven staan! Daarna konden we weer verder, en hebben we ons rondje afgemaakt. Dit was echt een van de meest vette dingen die ik ooit gedaan heb, die snelheid en het enthousiasme van de honden, en de prachtige winter wonder wereld waar je doorheen rijdt, is echt een ervaring om nooit te vergeten!
Toen om 12 uur was het tijd voor de sneeuwscooters! We kregen uitleg hoe we moesten gassen, en hoe we moesten remmen, en het was tijd om te gaan. In de eerste 5 seconden kon iemand de bocht al niet halen, en stonden we weer stil. Maar sturen op zo'n sneeuwscooter is echt verschrikkelijk, en een hele work-out. Eigenlijk moet je het pad wat voor je is gemaakt door de andere scooters gewoon volgen, maar dat voelt soms zo scheef, en dwars als ik ben probeer ik er tegen in te sturen (wat resulteerde in flinke spierpijn de volgende dag). Maar ook hier weer een prachtige omgeving, en een super leuke ervaring!
Na al deze activiteiten was het voor mij eerst tijd om op te warmen, mijn tenen bevroren bijna voor mijn gevoel. Heel koud was het trouwens niet, max. 's avonds was -11, en overdag was het rond de -8 ongeveer. We hadden geluk met het weer, want de temperaturen kunnen daar rond de -20 of zelfs kouder zijn. Na heerlijk opgewarmd te zijn hebben we nog even gesleed en buiten gespeeld.
Die avond was het tijd voor Sinterklaas! Aangezien er 6 Nederlanders op deze trip meegingen, hadden we van te voren afgesproken dat iedereen een cadeau van 50 kroon kocht, en die meenam naar Lapland. De mensen die meewilden doen mochten meedoen, wat dus resulteerde in de meest multiculturele sinterklaas die ik heb meegemaakt (we hadden Mexicanen, Oostenrijkers, Duitsers en Spanjaarden). Het was een erg leuke (en super spannende) avond, en iedereen heeft was leuks mee naar huis gekregen.
De volgende ochtend was het tijd voor ons bezoek aan de Kerstman, en zijn officiële kantoor vlakbij Rovaniemi. Hier komen de kaarten en brieven aan van kinderen over de hele wereld, die hun lijstje aan de kerstman willen sturen. Om 11 uur hadden we onze afspraak met de Kerstman, en mochten we met hem op de foto. Marjolein en ik stonden als 2 zenuwachtige kindjes in de rij te wachten, en toen het eindelijk zo ver was, hebben we de plekken aan zijn zijde veroverd! Na deze bijzondere ontmoeting hebben we nog wat rondgewandeld in Santa Claus Village, en zijn we naar Snowman World gegaan, waar een ijs-bar en een ijs-hotel in aanbouw zijn momenteel. Normaal is het rond deze tijd al af, maar door de warme maanden die ze hebben gehad, zijn ze nu pas begonnen. Rond 3 uur hadden we een transfer naar de stad Rovaniemi, waar we nog 2 uurtjes mochten rondlopen, boodschappen doen en shoppen, en om 5 uur gingen we weer terug naar onze accommodatie.
Onze laatste avond was aangebroken, en onze hoop op een 2e keer Noorderlicht was eigenlijk al vervlogen. De vorige avond was het bewolkt, en deze hele avond leek het ook niet op te klaren. Na een relaxt avondje met Skip-Bo en wijn, zijn we dus heerlijk gaan slapen. Tot opeens, om half 2, iemand op onze deur begon te bonken en schreeuwde: NORTHERN LIGHT, COME OUTSIDE NOW! Ik schrok me helemaal wezenloos, want hoorde eerst alleen het harde gebonk, en zag een zwarte schim in de deuropening staan. Maar na een paar seconden realiseerde ik me dat ik eruit moest en me aan moest kleden om naar buiten te gaan. Dus wij sprinten weer als een stel kleine kinderen naar de weg, en ja hoor: daar was hij weer! En nu nog mooier dan de eerste avond. Het was overal om ons heen, boven ons, en het bewoog alle kanten op. Zo'n moment is prachtig, en je realiseert weer eens hoe nietig je bent in deze grote, mooie wereld.
Al met al was dit een prachtige afsluiting van ons avontuur in Lapland. De volgende morgen moesten we afscheid nemen van alle lieve hondjes en huskys, en hadden we weer een lange busreis voor de boeg. De reis verliep gelukkig voorspoedig, en om 8 uur 's ochtends kwamen we alweer aan in Jönköping, mijn thuis voor nog 2 weken, en dan wordt het (helaas) echt weer tijd om naar Nederlandse bodem te komen.
Oant sjen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
